Podstawowym elementem eschatologii ŚJ jest doktryna o zbliżającej się wielkiej wojnie Armagedonu, w której w sposób definitywny zostanie pokonany Szatan i podległe jemu światowe systemy: polityczny, ekonomiczny i religijny. U podstaw tej doktryny leży specyficznie pojmowana historia ludzkości. Otóż według ŚJ Bóg po stworzeniu Adama i Ewy ustanowił nad nimi Lucyfera, który wraz z podległymi sobie aniołami miał opiekować się nimi, aby zaludnili ziemię doskonałymi ludźmi, którzy chwaliliby Boga. Lucyfer postanowił przeszkodzić w realizacji zamierzeń Boga i doprowadzić do napełnienia ziemi ludźmi, którzy uprawialiby religię i czcili Lucyfera, a nie Boga . Przez swoje postępowanie pierwsi rodzice postanowili uniezależnić się od Boga i zakwestionowali Jego prawo do panowania nad światem, sądząc że będzie im się powodziło lepiej niż pod zwierzchnictwem Boga . Występując przeciw Bogu ludzie stanęli po stronie Szatana i jego demonów i dlatego Biblia nazywa Szatana "bogiem tego świata" . W wyniku podniesionego w raju buntu przeciwko Bogu wyłoniła się ważna kwestia sporna. Otóż przez zjedzenie zakazanego owocu Adam i Ewa odmówili uznania władzy Bożej i postanowili sami decydować o tym, co jest dobre, a co złe. Zrodziły się pytania, na które należało znaleźć odpowiedź: czy Bóg ma prawo być absolutnym władcą ludzkości? Czy ma On prawo mówić jakie postępowanie jest właściwe? Bóg mógł zaraz po buncie zniszczyć Szatana i pierwszą parę ludzką, ale gdyby to uczynił nie zostałaby rozstrzygnięta kwestia sporna. Dlatego wyznaczył czas, aby ludzie mogli się sami przekonać, że nie są w stanie dobrze rządzić światem bez Jego pomocy, ale pod niewidzialnym kierownictwem Szatana .
Świat Szatana jest to w opinii ŚJ zorganizowane społeczeństwo ludzkie, składające się z kilku, ściśle z sobą powiązanych części składowych. Jedną z tych części jest fałszywa religia, przedstawiona w Biblii jako "wielka rozpustnica", nosząca imię "Babilon Wielki" (Ap 18 2 - 24) . Drugim elementem stanowiącym imperium Szatana są systemy polityczne, przedstawione w Biblii jako dzikie zwierzęta (Dn 7, 1 - 8; 17, 23), które otrzymują władzę od Szatana (Ap 13, 1 - 2; 12, 9). O tym, że rządy należą do Szatana świadczyć ma scena kuszenia Chrystusa. Gdyby królestwa nie należały do Szatana, argumentują ŚJ, to nie mógłby on zaproponować ich Chrystusowi. Ostatnią częścią składową szatańskiego świata jest chciwy system handlowy, nazwany w Biblii "podróżującymi kupcami" (Ap 18, 11). System ten podsyca w ludziach samolubne pragnienia nabywania i posiadania towarów. To zorganizowane społeczeństwo ludzkie znajdujące się pod władzą Szatana nieustannie sprzeciwia się Bogu prowadząc niemoralne, sprzeczne z prawem Bożym życie. Minione sześć tysięcy lat dziejów ludzkości dowiodły, że rządy ludzkie kierowane przez Szatana nie są w stanie zapewnić światu pokoju i szczęścia mimo pozorów postępu. Dlatego Bóg ustanowił sprawiedliwy rząd pod kierownictwem Chrystusa, który umożliwi wszystkim ludziom prowadzenia ciekawego i spokojnego życia. Głównym zadaniem Jezusa podczas Jego pobytu na ziemi było usprawiedliwienie imienia Bożego i nauczanie o nadchodzącym Królestwie Bożym. Kiedy Jezus umarł zasiadł po prawicy Boga i oczekiwał chwili kiedy Bóg upoważni Go do wystąpienia w roli władcy Królestwa Bożego. Oprócz Jezusa ziemią będzie władać grupa 144 tys. wybranych wiernych ŚJ, którzy podobnie jak Jezus dostępują wskrzeszenia do życia w niebie . W 1914 roku Jezus objął władzę w Królestwie Bożym i niewidzialnie powrócił na ziemię. Nie oznacza to, że Jezus literalnie powrócił na ziemię, ale że zwrócił na nią szczególną uwagę , a obecnie czeka na sygnał aby zdruzgotać system podległy Szatanowi.
O tym, że żyjemy w dniach ostatnich świadczy niezawodna chronologia Biblijna oraz występowanie zapowiedzianych przez Jezusa znaków zwiastujących Jego obecność, którymi są: wojny, trzęsienia ziemi, zarazy, głód, wzrost przestępczości i bezbożność. Świat podległy Szatanowi ma już niewiele czasu, gdyż wkrótce dosięgnie go zasłużona kara i nastanie ucisk, jakiego nie było od początku świata (Mt 24, 21). Punktem kulminacyjnym "wielkiego ucisku" będzie stoczona przez Boga wojna Armagedonu, w której Bóg zniszczy rządy podległe Szatanowi. Z zagłady tej ocaleją jedynie ci, którzy pragną panowania Bożego, natomiast ci, którzy odrzucają Boga zostaną unicestwieni. Jednocześnie skończy się panowanie Szatana i demonów, którzy zostaną usunięci i będą oczekiwać na zagładę. Po zakończeniu wojny Armagedonu i uwięzieniu Szatana rozpocznie się trwający 1000 lat Dzień Sądu. Miejsce zgubnych ideologii zajmą budujące nauki pochodzące od Boga, a ludzie, którzy ocaleją z zagłady przystąpią do budowania raju na ziemi. Nie będzie już chorób, kataklizmów i wojen . W nowym świecie nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych, co nie oznacza, że wszyscy zmartwychwstaną. Będzie grupa grzeszników, którzy prowadzili tak grzeszne życie, że Bóg nie uzna ich za godnych zmartwychwstania. Ludzie, którzy zmartwychwstaną będą sądzeni nie na podstawie uczynków jakich dokonywali w przeszłości, ale na podstawie ich postępowania w "1000 - letnim Dniu Sądu". Według Russela ludzie, którzy dodaliby coś do VII Tomu jego Wykładów, po zmartwychwstaniu będą musieli za karę przeczytać wszystkie siedem tomów Wykładów, aby posiąść zrozumienie wszystkich spraw . Podczas tasiącletniego "Dnia Sądu" niektórzy z niesprawiedliwych będą jednak nadal trwać w przewrotności i oni zostaną unicestwieni .
Dzieje ludzkości mają udzielić odpowiedzi na jeszcze jedną kwestię sporną. Otóż po buncie Adama i Ewy Szatan zarzucił Bogu, że ludzie są
Mu wierni tylko dlatego, że coś od Boga otrzymują. Szatan stwierdził, że jeśli tylko Bóg da mu szansę to sprawi, że wszyscy ludzie odwrócą się od Boga. Chociaż słów tych nie ma w Biblii, twierdzą ŚJ, to nie ulega wątpliwości, że Szatan coś takiego powiedział . O tym, że Szatan chciał udowodnić Bogu prawdziwość swego twierdzenia dowiadujemy się z Księgi Hioba, na którego, za sprawą Szatana spadły różnorodne cierpienia, a który mimo to pozostał wierny Bogu. Również ta kwestia sporna musi zostać rozwiązana przy końcu świata. Dlatego po upływie 1000 - letniego Dnia Sądu Szatan zostanie ponownie wypuszczony z przepaści, w której będzie przebywać 1000 lat i zostanie mu dana sposobność zwodzenia doskonałych już ludzi. Próbie tej niestety nie wszyscy sprostają i wielu da posłuch zwodniczym naukom Szatana.
Po tej już ostatecznej próbie Szatan, demony i ci, którzy opowiedzą się po jego stronie, zostaną wrzuceni do symbolicznego "jeziora ognia", którym jest druga, wieczna śmierć . Natomiast ci, którzy do końca będą wierni Jehowie pozostaną we wspaniałym ziemskim raju.
Przedstawione powyżej ujęcie historii ludzkości jest obce duchowi PŚ. To prawda, że człowiek sprzeniewierzył się Bogu i za podszeptem Szatana uległ pokusie uniezależnienia się od Niego. Jednak Biblia mówi, że człowiek zaraz po grzechu doświadczył skutków swego nieposłuszeństwa. Według ujęcia ŚJ, Bóg i Szatan są niemal równorzędnymi partnerami. Tymczasem w scenie rozmowy Boga z Szatanem widzimy, że Bóg kieruje przekleństwo pod adresem Szatana w słowach, które nie zawierają znamion przetargu, gdyż władza Boga nad stworzeniami jest suwerenna i nie podlega dyskusji .
Trudno zgodzić się z nauczaniem ŚJ, że cały świat, wraz z jego strukturami podlega niewoli Szatana. Według tego ujęcia cała niemal ludzkość pragnie przez wszystkie wieki dowieść Bogu, że woli rządy Szatana i pod jego kierownictwem pragnie budować swoje szczęście. Głoszenie takiego poglądu świadczy o fragmentarycznym traktowaniu PŚ.
Aby zrozumieć eschatologiczne orędzie zawarte w Biblii trzeba się odwołać do specyficznej historiozbawczej myśli Izraelskiej . Udziałem NW było jedyne, nie spotykane w historii innych narodów doświadczenie wybrania, kształtujące się od początków jego dziejów, kiedy to Bóg zawarł przymierze z Abrahamem (Rdz 12, 1 - 3). Szczególnym przejawem działania Boga w NW było wyprowadzenie z Egiptu i zawarcie przymierza na Górze Synaj. Mimo niewierności Żydów wobec Jahwe i spadających za to na nich, i na narody pogańskie nieszczęść, Bóg nigdy całkowicie nie odwrócił się od NW, a karanie miało także swój aspekt pozytywny, gdyż było oczyszczeniem, etapem wstępnym do zapanowania Królestwa Bożego. Historia NW z wolna stawała się historią ludzkości . Zapowiedź nawrócenia narodów pogańskich znajdujemy m. in. w wyroczni napisanej na uroczystość poświęcenia Świątyni odbudowanej po powrocie z niewoli babilońskiej (Iz 2, 2 -4; Mi 4, 1 - 3) oraz w uniwersalistycznej obietnicy odnoszącej się do Bożego panowania na Górze Syjon, gdzie Jahwe urządzi ucztę wszystkim narodom (Iz 25, 6 - 8 ) . Nawet najtragiczniejsze wydarzenia w historii NW: upadek Królestwa Izraelskiego w roku. 772 oraz upadek Królestwa Judzkiego w roku 587, nie świadczą o tym, że Bóg całkowicie opuścił swój lud i pozostawił go na pastwę Szatana. Prorocy wykazywali niemal pewność, że Jahwe ponownie obdarzy swój naród opieką, a wielkie dzieła Boga znów odżyją w Izraelu. Izajasz mówi o nowym Dawidzie i o nowym Syjonie, Jeremiasz o nowym przymierzu, a Deuteroizajasz o nowym wyjściu . Izraelici zawsze mieli świadomość swojego szczególnego wybrania i królowania nad nimi samego Jahwe (1Sm 12, 2; por Iz 6, 5; Jr 8, 19; Dn 4, 31). Wierzyli, że przyjdzie czas gdy wszystkie narody uznają Boga swym Królem. W tym ujęciu jest mowa o Królestwie Bożym , które objawi się w jakiejś odległej przyszłości (Ez 20, 33; Iz 40, 9 - 11; Dn 2, 44) . Motyw Królestwa Bożego uczynił Jezus głównym punktem swojego orędzia (Mk 1, 5). Królestwo Boże, które głosił Chrystus miało dwa aspekty: "już teraz" i "jeszcze nie". Jezus zapoczątkował już Królestwa Bożego (Łk 17, 21; Mt 12, 28; 13, 6), ale w pełni musi ono jeszcze przyjść (Mt 7, 21; 25, 31 - 46; Mk 4, 1 -9) . Królestwo to zapanuje całkowicie, gdy po sądzie nad wszystkimi ludźmi, który nastąpi przy końcu czasów, niesprawiedliwi zostaną wrzuceni do jeziora ognia, a sprawiedliwi wejdą do życia wiecznego w niebie .
Po usunięciu wszelkiego zła Bóg połączy się ze swoim ludem i będzie panował w nim na wieki.
Przedstawiona powyżej historia dialogu Boga z człowiekiem na całej przestrzeni objawienia ukazuje nam Boga jako Ojca NW i całej ludzkości. Ojca, który mimo niewierności ludzi nigdy nie przestał troszczyć się o swój lud i który Syna swego Jednorodzonego dał aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3, 16).
Nie do pogodzenia z takim obrazem Boga i z danymi Biblijnymi jest doktryna ŚJ, według której Bóg "wypożyczył" Szatanowi świat, aby ten mógł dowolnie nim zarządzać i niszczyć poszczególnych ludzi i narody, by wymóc na nich wyrzeczenie się Boga. Ziemia nie jest królestwem Szatana jak twierdzą ŚJ, ale Królestwem Bożym, które już zostało zapoczątkowane w osobie Jezusa (Mt 12, 28; Mk 1, 15; Łk 10, 9. 11; 11, 20; 17, 21), a które w pełni objawi się przy końcu świata. Bóg stwarzając świat zlecił człowiekowi obowiązek troski o jego rozwój (Rdz 1, 28). Tymczasem ŚJ nauczając, że wszystkie struktury społeczne należą do szatańskiego systemu rzeczy unikają wszelkich form angażowania się w sprawy świata, pozostawiając troskę o jego rozwój innym ludziom.
Czy jednak rzeczywiście Biblia mówi, że cały świat wraz z jego strukturami należy do Szatana? Już pierwszy werset psalmu 24 zawiera odpowiedź na to pytanie "Do Pana należy ziemia i to co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy" (Ps 24, 1; por. Ps 47; 82, 8). To Bóg, a nie Szatan jest Panem nieba i ziemi (Mt 11, 25). Stworzony przez siebie świat Bóg otacza nieustanną opieką i bez Jego woli nie spadnie na ziemię ani wróbel, ani nawet włos z głowy człowiekowi (Mt 6, 25 - 34; 10, 29). Bez pomocy Boga człowiek nie może nawet jednej chwili dodać do swego życia ani włosa uczynić białym lub czarnym (Mt 6, 27; 5, 36) . Tak więc widzimy, że cały świat stworzony, w tym również i człowiek jest całkowicie zależny od Boga, a świadomość tej zależności była mocno zakorzeniona w mentalności Izraelitów. Poza tym Chrystus mówi, że to Jemu, a nie Szatanowi, została dana wszelka władza, zarówno w niebie jak i na ziemi (Mt 28, 18). To Chrystus zasiada "na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem" (Ef 1, 21 - 22).
Także doktryna, że wszystkie struktury społeczno - polityczne pochodzą od Szatana i są na jego usługach nie znajduje poparcia w tekstach Biblijnych. Daniel, tłumacząc Nabuchodonozorowi tajemniczy sen wskazuje, że jego władza pochodzi od Boga, a nie od Szatana: "Ty, królu, królu królów, któremu Bóg Nieba oddał panowanie, siłę, moc i chwałę " (Dn 2, 37). Także o Cyrusie, który zezwolił Izraelitom na powrót do ojczyzny Biblia wyraża się nader pochlebnie. Jest to zdumiewające zważywszy na fakt, że Cyrus nawet nie zna Jahwe (Iz 45, 4n). Mimo to jest nazwany pasterzem Jahwe (Iz 44, 28), tym, którego Jahwe miłuje (Iz 48, 14) . Także NT porusza problem władz świeckich. Najobszerniej temat ten został przedstawiony przez św. Pawła w Liście do Rzymian. Apostoł Narodów naucza: "Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga" (Rz 13, 1). Paweł nie tylko uznaje, że władza pochodzi od Boga, i że chrześcijanie powinni się jej podporządkować (Tyt 3, 1), ale ponadto zaleca modlitwy za tych, którzy ją sprawują (1Tym 2, 1 -2). W podobnym duchu wypowiada się też św. Piotr (1P 2, 13 - 14). Na podstawie przytoczonych tekstów Biblijnych widzimy, że władze świeckie nie pochodzą od Szatana, ale od Boga. Jeśli wszelkie instytucje światowe byłyby na usługach Szatana, to modlitwa za sprawujących władzę byłaby co najmniej nie na miejscu. Raczej należałoby modlić się o upadek wszystkich systemów politycznych. ŚJ twierdzą, że władze świeckie czasem mogą spełniać dobre uczynki, a nawet, mimo iż stanowią element imperium Szatana, mogą występować w charakterze sługi Bożego . Tym samym potrafią pogodzić z sobą rzeczywistości, które ze swej natury są nie do pogodzenia, bowiem Szatanowi, o którym Jezus powiedział, że jest zabójcą i ojcem kłamstwa (J 8, 44) przypisują nie tylko szlachetne postępowanie, ale nawet działanie w charakterze sługi Bożego.
Biblia rzeczywiście nazywa Szatana bogiem tego świata. Musimy jednak pamiętać, że rzeczownik "świat" ma w PŚ wielorakie znaczenie. Może oznaczać: cały istniejący kosmos, całą ludzkość, bądź sferę grzechu.
Dla podkreślenia, że termin ten jest użyty w tym ostatnim znaczeniu często poprzedzony jest zaimkiem "ten", dlatego Szatan nazywany jest "bogiem tego świata" (J 12, 31; 14, 30; 2Kor 4, 4). Fakt, że Szatan jest władcą świata grzechu nie oznacza, że jemu podlegają wszystkie instytucje społeczne, gospodarcze i polityczne . Ponadto PŚ mówi, że zwycięstwo Chrystusa nad światem już się dokonało "Miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat" (J 16, 33; por. J 12, 31 ) . Zwycięstwo Boga nad Szatanem jest pewne. Apostoł Narodów zapowiada, że Bóg pokoju "wkrótce" zetrze Szatana, który jest źródłem wszelkiego niepokoju (Rz 16, 20). Wyrażenie: "wkrótce" nie jest tutaj określeniem czasowym, ale teologicznym i oznacza nieuchronną klęskę Szatana. Na zakończenie Apostoł w tym samym wersecie przekazuje zwyczajowe pozdrowienie: "Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z wami". Wydaje się, że zestawienie obydwóch tematów nie jest przypadkowe i wskazuje, że chrześcijanie już są uwolnieni od Szatana .
Także tzw. druga kwestia sporna, według której ludzie służą Bogu tylko dlatego, że w zamian coś od Niego otrzymują nie znajduje uzasadnienia w PŚ. ŚJ tworząc tę doktrynę całkowicie pominęli charakter Księgi Hioba, która porusza problem cierpienia sprawiedliwych. Przyjmując nawet ich sposób patrzenia na tę Księgę i co za tym idzie akceptując realność wydarzeń, które się tam wydarzyły nie mamy przesłanek, aby doświadczenie Hioba przenieść na całą ludzkość.
W świetle powyższych rozważań widzimy, że tzw. kwestia sporna w Biblii nie istnieje, a jest jedynie wynikiem bujnej wyobraźni ŚJ. Natomiast twierdzenie, że Bóg z pewnością prowadził z Szatanem jakiś dialog, którego nie ma w PŚ świadczy o braku szacunku dla Biblii. Według Towarzystwa Strażnica z faktu, że Szatan poddał w wątpliwość dobre imię Boga oraz szczerość Jego wyznawców wynika, że w spór ten będą zaangażowani ludzie wszystkich wieków, którzy staną bądź po stronie Boga, bądź po stronie Szatana. W ciągu wieków Bóg miał swoich wiernych świadków, którzy stawali po Jego stronie i bronili Bożego imienia. Największym z nich jest doskonały człowiek Jezus Chrystus, który przyszedł na ziemię, aby usprawiedliwić imię Boże i złożyć Bogu ofiarę okupu za ludzkość. Słusznie zauważa były ŚJ, J. Twisselmann, że według tej koncepcji to nie Bóg usprawiedliwia człowieka, ale to człowiek usprawiedliwia Boga . Tymczasem NT mówi, że Chrystus przyszedł na ziemię aby zbawić świat (J 12, 47; por. J 10, 11; Mk 10, 45; Ef 1, 7; 1Tm 1, 15; 1 Tes 5, 9), gdyż Jego ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi (Rz 3, 25) .