Eschatologia jest zjawiskiem występującym we wszystkich znanych religiach. Jej zadaniem jest określenie pośmiertnego losu człowieka oraz kresu obecnej, ziemskiej rzeczywistości.
Wydaje się, że współczesny człowiek żyjący w atmosferze nieustannego zagrożenia, bardziej niż kiedykolwiek dotąd potrzebuje uzasadnienia swojej egzystencji, potrzebuje nadziei sięgającej poza sferę doczesności.
Właśnie w naszych czasach zauważamy niepokojące zjawisko wzrostu aktywności różnego rodzaju sekt, które bazując na "lękach" i niewiedzy spragnionych nieśmiertelności ludzi proponują uproszczoną wizję zbawienia, będącego udziałem tylko nielicznych.
Do grona tych specyficznych grup religijnych zaliczyć trzeba ŚJ, którzy od ponad stu lat są obecni w krajobrazie życia religijno - społecznego.
Głosząc bliskie już zakończenie obecnej rzeczywistości oraz zniszczenie wszelkich przejawów zła, przedstawiciele tego wyznania "wychodzą naprzeciw" zapotrzebowaniom współczesnego człowieka.
Niestety, uproszczona eschatologia ŚJ nie jest wynikiem rzetelnej egzegezy PŚ, ale stanowi owoc manipulacji Tekstem Natchnionym i bazuje na niewiedzy religijnej przeciętnego człowieka, co w naszej pracy wykazaliśmy.
W rozdziale pierwszym niniejszego opracowania ukazaliśmy w krótkim zarysie historię ŚJ, źródła ich doktryny oraz jej charakterystyczne elementy. Wydaje się, że lektura tego rozdziału przyczyni się do odmitologizowania wyobrażeń o ŚJ. Wykazaliśmy, że historia tej sekty nie jest wolna od wydarzeń, które raczej nie przynoszą im chluby. Jest to szczególnie ważne jeśli uświadomimy sobie, że ŚJ wręcz lubują się w eksponowaniu zła, które dostrzegają w postępowaniu przedstawicieli innych wyznań, w tym przede wszystkim Kościoła Katolickiego, a sami uchodzą za wzór doskonałości moralnej. W tym samym rozdziale wskazaliśmy też, że przekład PŚ dokonany przez tę organizację zawiera szereg błędów i świadomie dokonanych zmian. Natomiast interpretacja niektórych tekstów Biblii nie ma nic wspólnego z rzeczową egzegezą, ale jest wynikiem wcześniejszych założeń i prowadzi często do infantylnych i absurdalnych wniosków. Ponadto wykazaliśmy, że ŚJ bardzo często korzystają z dorobku Tradycji mimo, iż oficjalnie ją odrzucają.
W rozdziale drugim poddaliśmy analizie tematy związane z eschatologią indywidualną. Wykazaliśmy, że antropologia ŚJ opiera się niemal wyłącznie na najstarszych tekstach ST. ŚJ dopuszczają się tutaj manipulacji, gdyż przemilczają fakt, że nauczanie Kościoła o istnieniu duszy nieśmiertelnej jest wynikiem postępu Objawienia i opiera się na najmłodszych tekstach ST, a przede wszystkim na nauczaniu Jezusa i Apostołów.
Tematem naszych rozważań w rozdziale trzecim były zagadnienia związane z eschatologią powszechną. Wykazaliśmy, że pojmowanie przez ŚJ paruzji jako niewidzialnej obecności Chrystusa oraz liczne próby określania dat wydarzeń związanych z eschatologią stanowią przejaw ignorancji i są owocem specyficznego, charakterystycznego dla tej sekty sposobu myślenia, a nie rzetelnej egzegezy PŚ.
Reasumując możemy powiedzieć, że ŚJ tworząc swoją eschatologię manipulują zarówno Tekstem Natchnionym jak i danymi pozabiblijnymi. Zauważamy również, że doktryna tej sekty polega zasadniczo na podważaniu nauczania Kościoła Katolickiego i innych wyznań. Natomiast pozytywny wykład wiary tego ugrupowania nie zajmuje zbyt wiele miejsca w ich publikacjach i posiada bardzo niską wartość argumentacyjną.
W ostatnich latach pojawiło się kilka dobrych opracowań poświęconych ŚJ. Eschatologia jest jednak zagadnieniem zbyt szerokim, aby w jednej pracy omówić wszystkie szczegółowe tematy z nią związane. Dlatego wydaje się nam, że istnieje potrzeba dalszego zgłębiania tego problemu i dokształcania zarówno ludzi świeckich jak i duchownych, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się wpływów ŚJ.