Leksykon węzłów


Ostatnia modyfikacja tematu:
Dział "Leksykon węzłów"
Encyklopedia OKIEM - strona główna


Wiązanie krawata
wszystkie istniejące sposoby




Najpopularniejsze węzły

Krawatowy
Półwindsor
Windsor
Wawelski (najlepszy)


 
Kliknij w

Opis

Teoria węzłów krawatowych jest bardzo ciekawa. Ostatnio zajmowali się nią nawet fizycy z Cavendish Laboratory - porównując ją do błądzenia przypadkowego po trójkątnej sieci. Owszem faktycznie - w ten sposób da się opisać wszystkie możliwe sekwencje....z pewnej grupy. Węzłów krawatowych jest oczywiście nieskończenie wiele. Fizycy ci ominęli pewne grupy węzłów, a przyjmując z góry założenia dotyczące funkcjonalności ominęli też niektóre stosowane węzły. Wreszcie pokusili się o obliczenie ilości możliwych węzłów co w tej sytuacji jest już kompletnym nieporozumieniem.

Wiązanie

Początek
Krawat wiążemy na ogół grubszym końcem na końcu cieńszym oplatając krawatem najpierw szyję, zasadniczo z lewej na prawo - choć dla samego węzła nie ma to znaczenia. Po czym krzyżujemy końcówki (nad lub pod) przygotowując się do sekwencji środkowych.

Środek
Sekwencje "Pod szyję - na bok". Każda z sekwencji może być zastąpiona opleceniem (z jednej na drugą). Sekwencje mają dwie wersje na lewo lub na prawo.

Koniec
Koniec to sekwencja wykonania poprzeczki (oplecenie) i przewleczenia przez nią końcówki.


Szczegóły wiązania

Skrzyżowanie początkowe można zrobić albo "górą" albo "dołem". Szersza końcówka nad, albo pod, cieńszą. (Z punktu widzenia teorii jest to również formą owych sekwencji "górą" - "oplatanie" a "dołem" - "pod szyję...") Należy pamiętać że ruch "oplatający" trzeba podczas wiązania zawsze wykonać dwa razy - bo inaczej krawat wyjdzie "odwrotnie"
W sekwencjach "Pod szyję - na zewnątrz" końcówkę zawsze można wyjąć na lewo albo na prawo. Daje to wzrastającą w potędze dwójki ilość kombinacji (nie licząc kombinajci z ruchem oplatającym)
W efekcie są dwa rodzaje sekwencji i zakończenie:
d - początek szeroka końcówka górą nad węższą
g - początek szeroka końcówka dołem pod węższą
S1 - "pod szyję i na zewnątrz w lewo"
S2 - "pod szyję i na zewnątrz w prawo"
O - "oplatający"
K - "koniec" - "poprzeczka, pod szyję i przelecenie"

1 kombinajca (ruch oplatający niemożliwy)
S1 - K (krawatowy)
2 kombinacje + 1 z oplataniem
S1 - S1 - K
S1 - S2 - K (węzeł Pratta)
4 kombinacje + 6 z oplataniem
S1 - S1 - S1 - K
S1 - S1 - S2 - K
S1 - S2 - S1 - K
S1 - S2 - S2 - K
8 kombinacji +25 z oplataniem
S1 - S1 - S1 - S1 - K
S1 - S1 - S1 - S2 - K
S1 - S1 - S2 - S1 - K
S1 - S1 - S2 - S2 - K
S1 - S2 - S1 - S1 - K
S1 - S2 - S1 - S2 - K
S1 - S2 - S2 - S1 - K
S1 - S2 - S2 - S2 - K
i tak dalej. Do tej pory 47 kombinacji. W następnej grupie już ponad 100 możliwości.


Kombinacje szeroko znane

Apaszka: niepełne "K" - (bez przeplatania, końcówka wyrzucona na wierzch)
Krawatowy: d-S1-K
Pratta (shelby, new classic): d-S1-S2-K
Prosty (four in hand): g-O-O-K
Podwójny: Og-O-S1-K
Półwindsor: Og-O-S2-K
Beiar: Og-S1-O-S1-K
Windsor: Og-S2-O-S2-K (dobry, trudny)
Wawelski: Og-S1-O-S2-K (najlepszy)
Krakowski: Og-O-S1-S2-K (bardzo dobry)
Cavendish: d-S1-O-O-S2-K
Księcia Alberta: Og-O-O-O-K
Diagonalny: Og-O-O-O-S1-S2-K (węzeł wiąże cieńsza końcówka)

Kombinacje ciekawe i nienazwane

Og-S2-O-S1-K (odwrotny do wawelskiego - bardzo dobry ale po rozplątaniu zostaje supeł)
d-S1-O-S1-O-S2-K (bardzo dobry - rozszerzony wawelski)
Og-O-O-O-S1-S2-K (jak diagonalny ale wiązany szerszą końcówką)

Używanie

Moda, garnitur, oficjalne spotkanie - głównie od mężczyzny wymagają aby użyć krawat. Jaśniejsze w dzień, ciemniejsze na wieczór, powinny być z dobrego materiału. Wiązanie jest niezwykle istotne, węzeł bowiem jest blisko centralnego miejsca na które patrzymy rozmawiając - na usta, oczy. Im dłuższa impreza tym lepszy powinien być węzeł.

Najlepsze węzły muszą spełniać wszystkie wymogi, tzn. być symetryczne, mocno trzymać, nie być za wąskie, nie mieć tendencji do wyciągania górą środka węzła i powinny po wyjęciu cienkiej końcówki same się rozplątywać. Takie wymogi spełniają poniższe węzły a zaznaczone mankamenty są niemal niezauważalne.

Krawatowy - główna zaleta to łatwość, mankamenty widoczne, pozostaje supeł --> szczegóły
Pratta - nie trzyma mocno, łatwy, dobry dla grubych tkanin
Półwindsor - nie całkiem symetryczny, środek lekko wychodzi górą z prawej strony --> szczegóły
Windsor - symetryczny, środek może wystawać z lewej strony, trudny - trzeba wiedzieć jak chwycić aby uniknąć tego błędu, dla tkanin cienkich. --> szczegóły
Krakowski - idealnie symetryczny, mocny, nie wystaje spod spodu, profesjonalny, dla tkanin cieńszych
Wawelski - idealnie symetryczny, mocny, nie wystaje spod spodu, profesjonalny, dla tkanin cieńszych (Og-S1-O-S2-K) --> szczegóły

Uwagi

Istnieje wielkie zamieszanie z węzłami. Pod nazwą Windsor często prezentowane są różne kombinacje, a i kreatorzy mody często tą popularną nazwą określają inny rodzaj węzła - ten który umieją. W różnych poradnikach pod nazwą Windsor można spotkać też węzeł Wawelski, Krakowski, a czasem jeszcze inne. powoduje to że nikt nie może się dobrze nauczyć wiązania krawata. Dotarcie do tego jak naprawdę wyglądał węzeł Windsorski zajęło nam sporo czasu.
Większa ilość sekwencji daje węzły na ogół zbyt duże a środek węzła wystaje po bokach. Jednak niektóre kombinacje np. d-S1-O-S1-O-S1-K, d-S1-O-O-S2-S1-K lub Og-S2-O-S1-S2-K są bardzo ładne i dobre dla krawatów z cienkiego materiału.
Wśród wymienionych
Ciekawostką jest to że jeśli węzeł zakończony jest sekwencją S2-K - To po wyjęciu cieńkiej końcówki szersza końcówka nie jest zawiązana (same zagięcia) podczas gdy po sekwencji S1-K - zostaje pojedynczy supeł.